Γιώργος Δουρής: Άφησε το θέατρο κι έγινε ταξιτζής!

Ο Γιώργος Δουρής που άφησε εποχή με την ατάκα του «κάτι ξέρουμε κι εμείς από ιατρική» στο σίριαλ «Σοφία Ορθή», σήμερα δεν ασχολείται με την υποκριτική.
 Έχει αφήσει το θέατρο κι έχει πιάσει το τιμόνι. Είναι ταξιτζής και παλεύει κάθε μέρα για το μεροκάματο. «Αυτή είναι η άμυνά μου απέναντι στην κρίση», παραδέχεται ο Γιώργος Δουρής που μιλάει αποκλειστικά στη News για τη… στροφή στηνεπαγγελματική του ζωή. 

Της Μαριάννας Σπανού
Η καριέρα του στην υποκριτική βρισκόταν στα… πάνω της, είχε όμως τη διορατικότητα να αγοράσει ένα ταξί το 2004 ως επένδυση για τις ημέρες που έρχονται. Αυτή του η επιλογή ήταν που σήμερα του δίνει «ψωμί», ακόμα κι αν πολλοί τον κατακρίνουν. Ο Γιώργος Δουρής δεν είναι από τους ανθρώπους που θαμπώθηκαν από την αίγλη και τη δόξα της υποκριτικής και αποδεικνύει πως ο καθένας μπορεί να δουλέψει οπουδήποτε για να μην πεινάσει.

Αυτές τις μέρες περιμένει την αγαπημένη του σύντροφο να γεννήσει και να φέρει στον κόσμο το πρώτο τους παιδάκι που θα είναι κορίτσι. «Είμαστε δέκα χρόνια μαζί, αλλά θα παντρευτούμε φέτος με πολιτικό γάμο λόγω του παιδιού», δηλώνει ο Γιώργος τρισευτυχισμένος. Οι οικογενειακές υποχρεώσεις αλλά και η υπευθυνότητα που τον χαρακτηρίζει δεν του επέτρεψαν ποτέ να επαναπαυτεί στο επάγγελμα του ηθοποιού, γι’ αυτό και όταν είδε ότι «έρχονται τα σκούρα», πήρε ένα ταξί για μεγαλύτερη ασφάλεια.
«Όταν είχα πάρει το ταξί το νοίκιαζα, αλλά τώρα αναγκάζομαι να το δουλεύω. Άμα έχεις οικογένεια δεν μπορείς να κάνεις το ψώνιο σου στο θέατρο. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κάθονται σε έναν καναπέ, φωνάζουν και κατηγορούν τους πολιτικούς, τη Μέρκελ, γενικά όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους. Εγώ έχω φτάσει μέχρι και 13 ώρες μέσα στο ταξί σε μία μέρα. Αυτή είναι η άμυνά μου για να αντιμετωπίσω την κρίση», σχολιάζει ο ηθοποιός.

«Έχω βιώσει ρατσισμό»
Δεν κρύβει ότι ήταν αρκετά δύσκολο για εκείνον να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Όταν, όμως, ο κόμπος στο λαιμό σφίγγει και οι τράπεζες παραμονεύουν, οι επιλογές μειώνονται. «Είναι πολλοί οι επώνυμοι ηθοποιοί που πεινάνε και παίρνουν λεφτά από το Σωματείο των Ηθοποιών για να ζήσουν. Κι έχουν και το κόμπλεξ ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο εκτός από θέατρο. Εγώ είχα σπουδάσει ηθοποιός και καπετάνιος, δεν ήξερα να κάνω κάτι άλλο, οπότε το ταξί ήταν το μόνο που είχα για να επιβιώσω και να μην ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Για μένα μεγαλύτερη ντροπή είναι να χρωστάς, να σε κυνηγάνε και να μην έχεις να ταΐσεις την οικογένειά σου, παρά να δουλεύεις, ακόμα και στο ταξί», τονίζει, λέγοντας πως έχει δεχθεί ρατσισμό ακριβώς επειδή πλέον κάνει αυτό το επάγγελμα.

«Ο άλλος μπορεί να μην έχει σπίτι να μείνει και αντί να θέλει να γίνει καλύτερος από σένα, χαίρεται μόλις εσύ γίνεις σαν κι αυτόν. Όσοι με γνωρίζουν στο ταξί μου λένε την ίδια κουβέντα: “εσύ ταξιτζής; Τα παράτησες;”. Αν με έβλεπαν σε άλλη δουλειά δεν θα μου το έλεγαν αυτό. Ακούω και τα “πού είσαι, χάθηκες, ήσουν ταλαντούχος”, αλλά ακόμα κι αυτό είναι άσχημο, γιατί σου το λένε σαν να έχεις πεθάνει. Ο ηθοποιός μέχρι να πεθάνει βιολογικά, παραμένει ηθοποιός», εξομολογείται και αποστομώνει.
Ο Γιώργος ωστόσο έχει αντιληφθεί πώς λειτουργούν τα πράγματα και έχει συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα. «Ο καλλιτεχνικός χώρος είναι παρέες και οικογένειες. Εγώ όταν ξεκίνησα έκανα μεγάλη επιτυχία με την πρώτη μου συμμετοχή στα “Τρία Κακά της Μοίρας Μου”, αλλά δεν ανήκα σε αυτό τον κύκλο γι’ αυτό έμεινα και στην απέξω. Δεν το κατηγορώ, γιατί κι εγώ έχω δουλέψει με μέσον στο παρελθόν. Η αδελφή μου είναι παντρεμένη με τον Γιώργο Κωνσταντίνου, στο “Σοφία Ορθή” με μέσο έπαιζα. Τώρα όμως γίνονται πολύ λιγότερες δουλειές και οι περισσότερες δεν σε πληρώνουν. Οπότε αν δεν φτιάξουν τα πράγματα, στο ταξί είναι καλύτερα από το θέατρο», παραδέχεται.

«Η Καραμπέτη έχει πεινάσει πραγματικά»
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως η μεγάλη αγάπη της υποκριτικής έχει ξεπεραστεί. «Μου λείπει το θέατρο. Ακόμα και όταν δούλευε η γυναίκα μου σαν χορεύτρια σε θέατρο στη Θεσσαλονίκη, δεν πήγαινα να τη δω γιατί θα στεναχωριόμουν. Θα ήθελα να μυρίζω τα καθίσματα, το σανίδι… Μου έλειπαν. Οι ηθοποιοί είναι από τα ελάχιστα επαγγέλματα που μπορούν να εργάζονται και δωρεάν. Υπάρχουν και πολλοί πιο αξιόλογοι ηθοποιοί από μένα που προ κρίσης δεν δούλευαν από συνέπεια, επειδή αυτά που τους πρότειναν δεν τους άρεσαν. Πεινούσαν και έκαναν δουλειές του ποδαριού γιατί είχαν σεβασμό προς την τέχνη τους. Σε αυτούς βγάζω το καπέλο περισσότερο από τον εαυτό μου. Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη έχει πεινάσει στην κυριολεξία για να λέει όχι τις στιγμές που ήταν στα πάνω της και της έδιναν πράγματα εμπορικά που δεν της άρεσαν. Αυτή, λοιπόν, είναι πιο σπουδαία από μένα, όχι σαν ηθοποιός, αλλά σαν άνθρωπος».

Εκείνο που δεν του λείπει καθόλου είναι η ανηθικότητα του χώρου. «Στο ταξί έχω συναντήσει πολύ σπουδαιότερους ανθρώπους από ό,τι στο θέατρο. Είναι ένας χώρος που σηκώνεσαι από το τραπέζι και μόλις γυρίσεις την πλάτη σε θάβουν αυτοί που πριν σου έλεγαν πόσο καλός είσαι. Ενώ στο ταξί ακούς και μια καλή κουβέντα. Στο θέατρο γυρνάνε τα κρεβάτια και γίνονται αντρικές πόρνες για να δουλέψουν», παρατηρεί ο Γιώργος Δουρής.
Ο ίδιος πάντως έχει κρατήσει επαφή με τον Μάρκο Σεφερλή, ο οποίος ακόμα τον φωνάζει για να παίξουν μαζί. «Είναι πολύ φίλος μου ο Μάρκος, αλλά όταν έχεις μεγάλες υποχρεώσεις, με τους μισθούς του θεάτρου που έχουν πέσει στο μισό δεν μπορείς να επιβιώσεις. Πρέπει ή να είσαι πλούσιος και να δουλεύεις από χόμπι ή πολύ γνωστός και να παίρνεις πάρα πολλά λεφτά», αναφέρει ο ηθοποιός που δεν είναι τίποτα από τα δύο. Είναι ένας άνθρωπος που παλεύει με κάθε τρόπο να βγάλει το μεροκάματο, προκειμένου να ζήσει την οικογένειά του. Κι αν αυτό μπορέσει κάποια στιγμή να γίνει ακολουθώντας την υποκριτική, τότε θα είναι αληθινά ευτυχισμένος άνθρωπος. [athensmagazine]